چهارصد ضربه فرانسوا تروفو متولد سینمای خاص فرانسه است ، سینمای بنام موج نو و نام هایی چون ژان لوک گدار ، کلود شابرول ، اریک رومر و ... ؛ سینمایی که مسئله و دغدغه ای چندانی ندارد و غصه و قصه را در خود جای نداده است و گاهی اوقات آنقدر ساده مسائل را می بیند و می گذرد که گویی اتفاقی رخ نداده است
موج نوی فرانسه لحظه ای از زندگی یک ، دو و سه ساعته و شاید چند روز را روایت می کند و شاید در این زمان از زندگی نقش یک داستان اتفاقی رخ ندهد و فقط او سیگاری بکشد که دید و نمای هنرمندانه دارد
تروفو نامیست که با آلفرد هیچکاک عجین شده است ، اما بدون شک سینمایش بویی از قصه پردازی های بی نظیر استاد دلهره نبرده است ، چهارصد ضربه معروفترین و به نوعی بهترین اثر تروفو است که او را به مخاطبان خاص سینما معرفی کرد ، اثری درام و روایتگر چند صباحی از زندگی آنتوان دوآنل نوجوان که در دوران اوج بلوغ شخصیتی اش دچار چالش هایی در میان خانواده و دوستان و مدرسه خویش می شود به گونه ای که در انتهای فیلم سر از زندان و هم بند شدن با دزدان و فاحشه هایی پاریسی در می آورد
موضوع فیلم خبر از دغدغه های جدی تروفو می دهد اما گویی صاحب اثر خود بی خبر است و دچار جو موج نو و ساختن بی در و پیکری هنرمندانه شده است و ساده از این مسائل می گذرد با آنکه تمام فیلم او روایت این مسئله است هیچ هیجانی و لحظه فراز و فرودی در خود نمی بیند و مطابق با باقی آثار این سبک بی صدا و عجیب و غریب پایان می پذیرد
شخصیت های چهارصد ضربه رها شده اند و این اتفاق مشخص نیست که ضعف کارگردان است یا سبک نوی فرانسوی ، پدر آنتوان که فردی مهربان و خانواده دوست است ناگهان رخ عوض می کند و پسر را شخصا تحویل پلیس می دهد در اخر همه ناگهان و بدون هیچ پیش درآمدی پدر خوآنده نامیده می شود و فقط به همین یکبار گفتار تروفو کفایت کرده است
مادر آنتوان در ابتدای فیلم به وضوح مشغول خیانت های فرانسوی در خیابان است و پسر او را می بیند اما هر دو ساده از این ماجرا می گذرند و این اتفاق تا انتهای فیلم بازگو نمی شود و گویی اتفاقی ناچیز چون بستن در بوده است
معلمین فیلم همگی خوب هستند و مخصوصا معلم انشا با بداخلاقی هایش و لحظه خاص دروغ آنتوان درباره مادرش و رفتار مهربانانه معلمی بداخلاق ، تنها نقطه قوت تروفو در چهارصد ضربه به تصویر کشیدن فضای مدرسه است و دانش اموزانی که در کلاس هستند یا از پس معلم ورزش می گریزند
فیلمی با چنین موضوعی در انتها باید نتیجه ای اخلاقی به مخاطبش معرفی کند اما نتیجه گریختن های آرام و بی دردسر آنتوان رسیدن به یکی از رویای های او یعنی اقیانوس است