خدا را شکر که ایران اسلامی اسکار را تحریم کرد وگرنه آبروی چندین هزار ساله یمان را یک شبه با یک حبه قند به باد می دادند
فیلمی که بارها قسمت شد و ندیدمش اما دیگر مجال مقاومت نبود
فیلمی که تا آخر در سفره روایت می شود و عزا و عروسیش هم بواسطه سفره و طعام است و بس
یک حبه قند ساخته ی آخر رضا میر کریمی مسلخ سازنده ی خیلی دور خیلی نزدیک و به همین سادگی بود
اگر فضا ها و میزانسن های خلق شده و ترکیب فوق العاده ی رنگها و فیلم برداری خوب خضوعی ابیانه را در یک حبه قند کنار بگذاریم دیگر فیلم چیزی برای عرضه ندارد و معرف هیچگونه فرهنگ ایرانی نیست و نخواهد بود
فیلم دارای بازیگران زیاد و نمایانگر خانواده ای شلوغ است و البته همه فرزندان دختر هستند
قرار است دختر کوچک خانواده ای سنتی غرق در سنت ها ، رنگ ها معماری قدیمی یزدی ها و چند دری ها و حوض ها و میوه های درونش قند شکستنها و ... ازدواج کند افراد خانواده از منزلهایشان به سمت خانه بزرگتر خانواده سرازیر می شوند تا در این مراسم شرکت کنند
زمانیکه در این همه سنت غوطه ور هستی داماد اینترنتی است و بله اش هم با وب کم ، کادویش هم آیفون است تضاد کودکانه ای که به شدت فیلم را زمین می کوبد و بعد صحنه ای اهسته همراه با موسیقی از تاب بازی و لحظه های تنهایی پسند همراه با آیفونش ...
آخر هم به همین سادگی از دامادی که آن سر دنیا منتظر عروسش هست منصرف می شوند و با جواب ندادن به تلفنش او را از خانواده حذف می کنند
خانواده هایی که ادعای ایرانی بودنشان می شود و ایضا که فیلم پیشکش به خانواده های ایرانیست با کوچک ترین جرقه ای لرزه رقص و پایکوبی بر اندامشان می افتد چه مرد و چه زنش آخر به این هم اکتفا نمی کنند و کودکان فردایشان را که به شکاف روی درب توالت حساسند و ترس از دیده شدن دارند و گناه و ... را همه تشویق به رقص و ساز آواز می کنند و خودشان بساط طرب را برای آنها می سازند
دامادهای خانواده اصلا مشخص نیست که فکرشان چیست ، شغلشان چیست و ... مردی که مشخص نیست طلبه است سیاستمدار است یا چیز دیگر نمادش هم پیراهنیست که می پوشد و دائم در خلوت با همسرش و پچ پچ های یواشکی اش و حتی روضه ای ساده هم نمی تواند بگوید و چهره ای اسلمی به خود می گیرد ...
تازه این شخصیت با بازی فرهاد اصلانی واضح ترین کاراکتر فیلم است ، رضا کیانیان که در این فیلم فقط برای لودگی و رقص و قند شکستن استفاده شده اصغر همت هم که درس ساز و آواز به کودکان می دهد و داماد دیگر هم روی هواست و درگیر حفر گودالی که مشخص نیست برای چیست؟ برای دختران هم هیچ شخصیتی نوشته نشده است و همه حتی عروسی که نمی دانم یادش رفته لباسش را برای مراسم عوض کند یا از سر ندیده بازی ها و کودکی کردن ها از صبح لباسهای عقدش را پوشیده البته ریما رامین فر کمی فرق دارد ولی او هم مطابق بازی همسرش دختر لوده خانواده است و بالاخره فرزندان و نوادگان جن زده ی خانواده ...
صحنه های خواهرانه ی سبکی هم در فیلم زیاد است روابط بسیار نزدیک خواهران بوسه های پی در پی با صدای بلند و همیشه در آشپزخانه و مشغول سفره ارایی و آشپزی فیلم بیشتر بهانه است تا فیلم ...
پیرزنی در این فیلم حضور دارد که دلیلی برای وجودش نیست و فقط قرار است قرن ها اسلام را در ایران با نماز خواندن هایش نمایش دهد و اینکه اکنون به پیری رسیده و ترک نماز نکرده و در نمازش هم بواسطه کهولت سن کثیر و الشک است نه به عروسی می خورد و نه به ختم ... و از آن طرف دخترکی نوجوان که سرعت نماز خواندنش از نور هم بیشتر است ...
پیرمرد بی صدای فیلم هم سعید پور صمیمیست که با بازی کودکانه اش خودش را به کشتن می دهد و عروسی را به عزا بدل می کند پیرمردی که دلایل مخالفتش هم مشخص نیست و فقط برای مرگ در این فیلم و طیش کردن عیش خانواده نوشته شده است
یک حبه قند خانواده ای غرق در سنت است که فقط از این سنت ها در و دیوار و میوه شستنها و سفره ارایی ها را دارند کارگردان در بین سنت و مدرنیته خودش گیر افتاده خانواده ای سنتی را نشان می دهد که شب عقد کله قندی را می شکنند از آن طرف لب تاپ و ایفون دائم هم در پی خوردن هستند و ساز و رقص و آواز و خدارا شکر که نماینده سینما و فرهنگ ایرانی در اسکار آمریکایی نبودند تا مشتی بی فرهنگ با این تصاویر سرزمین و سالها فرهنگ و هنر را به سخره نگیرند
در انتها اگر نامی از اساتید بازیگری در این فیلم برده شد فقط مربوط به این فیلم هست و بس و کوچکترین جسارتی به یک عمر فعالیت هنریشان نمی شود...